Ahmad Mohamed (45), bij iedereen bekend als Mo, staat vlak voor zijn eerste grote succes als trainer. Vrijdagavond kan ‘zijn’ HS’88 de titel pakken in de vierde klasse. Een punt tegen Veenhuizen is genoeg, al zal de gedreven Syrische Koerd daar geen genoegen mee nemen.
,,Ik kom uit een arm gezin. Mijn opa was rijk, hij had veel grond en vee, maar raakte door gokken alles kwijt. Het familiebedrijf ging failliet. Door schaamte verhuisde ons gezin van Noord-Syrië naar het oosten, richting de Iraakse grens.
Ik heb twee zussen en twee broers, zij wonen ook in Europa. We groeiden op met Arabieren en Koerden door elkaar, geen probleem. De oorlog heeft alles veranderd. En geloof mij, dat gaat alleen maar om de olie, om geld. Later is mijn familie terug verhuisd naar Aleppo, een grote stad met vijf miljoen inwoners. Mijn moeder woont er nog, ik zie haar nooit, alleen via de telefoon.
Ik voetbalde als jongetje op straat, zonder schoenen. Als ik moest leren, klom ik soms over een muur om te voetballen. Bij thuiskomst kreeg ik een flink pak slaag van mijn moeder, ik was 8 jaar.’’
Griekenland
,,Ik moest drie jaar in het leger en dat zag ik niet zitten. Mijn droom was in Europa door te breken als voetballer. Ik ben naar Griekenland gevlucht, daar woonde familie. Via Libanon kwam ik met een smokkelaarsboot op Kreta terecht. Dat was heel moeilijk, ik heb er vier dagen over gedaan. Op Kreta heb ik drie jaar gevoetbald. Ik werkte daar in de bouw, maar was illegaal en kreeg geen papieren. In 2000 bedacht ik, ik moet verder naar het Westen.’’
Italië
,,Ik ben vanaf Griekenland naar de Albanese grens gelopen en ben daarna met een speedboot naar Italië gegaan. In Lecce werd ik gevangen gezet, als man die geen verblijfsvergunning had. Het was levensgevaarlijk; Albanezen, Turken, Syriërs, Afrikanen. Na tien uur ’s avonds vertrokken de bewakers en waren er geen regels. Ik heb steekwonden opgelopen.
Na twee maanden mocht ik verder reizen. Via Milaan nam ik met een vals document de trein naar Frankrijk. In Parijs heb ik nachten op het station geslapen en via Düsseldorf kwam ik bij familie in Münster. Ik wilde daar asiel aanvragen, maar mijn oom zei: ‘Je kunt beter naar Nederland gaan, Mo, klein land, heb je meer kans’.’’
Nederland
,,Snel kwam ik in Ter Apel terecht. Ik mocht van Bart van Veen meetrainen bij SV Mussel. Ik fietste daar naar toe. Na een tijdje werd ik overgeplaatst naar het azc in Appingedam. Daar heb ik in het eerste gespeeld, met René Wollerich als trainer, met onder meer Marcel Roode, Danny de Vries, Frank Stäbler en Wiebrand Top.
Ik ben twee keer gescheiden, De eerste vrouw was Nederlands, een echte Damster, met haar heb ik een dochter van 18. Met een Koerdische vrouw heb ik een zoon van 8 jaar en nu heb ik een relatie met een Friese dame.’’
Automonteur
,,Ik ben met fietsenreparatie begonnen, toen brommers en daarna auto’s. Ik leerde mezelf alles aan, later heb ik bij het Noorderpoort een opleiding autotechniek gevolgd. Lang mocht ik niet echt werken, want pas in 2009 kreeg ik een verblijfsvergunning. Tijdens de kredietcrisis werd ik werkeloos en ben voor mezelf begonnen. Mijn bedrijf A Moto heb ik nu tien jaar, in de stad Groningen aan de Rouaanstraat. Er werken twee monteurs voor mij.’’
Trainer
,,Na een voetbalcarrière bij Appingedam, Holwierde, Godlinze, DIO Groningen en PKC’83 was het mooi geweest. Gerard Zeeman (trainer van GRC, red.) vroeg mij als assistent. Ik had als voetballer vaak ruzie met trainers. Ik nam het vaak op voor teamgenoten. Een trainer zei tegen mij: ‘Je moet trainer worden Mo, je weet alles beter’. Bennie de Jong is mijn grote voorbeeld, hij is een goed mens en kan bij iedereen de juiste snaar aanraken.’’
Kampioen
,,Na twee jaar vv Haren ben ik dit seizoen begonnen bij HS’88. Ze speelden als kip zonder kop, maar goede voetballers! In mijn sollicitatiegesprek zei ik dat ze te veel goals tegenkrijgen. Daar hebben we aan gewerkt en het resultaat is maar 16 tegendoelpunten. Een goede conditie, agressie, dynamiek en een duidelijk wedstrijdplan; dat wil ik. Ik heb met alle spelers een goede relatie, net als Bennie. Vrijdagavond gaan we kampioen worden, prachtig! Ik hoop nog jaren bij HS’88 te blijven.’’
